Bewaak je privacy

De meest gebruikelijke manier om een dataverzoek in te dienen is door een e-mail te sturen. Het adres hiervoor staat vermeld in de privacyvoorwaarden van het bedrijf waar je je gegevens wilt opvragen. Laten we Amazon als voorbeeld nemen:

Stap 1: Vind de contactgegevens van de verantwoordelijke voor gegevensverwerking in de privacy voorwaarden, zoals [email protected]. 

Stap 2: Stel vervolgens een e-mail op waarin je beschrijft wat je wilt weten en verwijs naar artikel 15 van de AVG (recht op inzage). Je kunt ook gebruikmaken van de voorbeeldbrief van de Autoriteit Persoonsgegevens. 

Stap 3: Binnen 30 dagen zou je een reactie moeten ontvangen volgens de wettelijke termijn. Als het bedrijf goed georganiseerd is, kan dit sneller gaan, maar als je geen reactie krijgt, moet je actie ondernemen. Het niet reageren op een dataverzoek is namelijk in strijd met de wet. Je kunt hierover een klacht indienen bij de Autoriteit Persoonsgegevens.

Grote bedrijven bieden vaak een automatische optie om een verzoek in te dienen voor je gegevens. Hier is een handleiding voor het opvragen van je gegevens bij Google. Wat is het meest opmerkelijke dat Google over jou weet?

Stap 1: Ga naar je Google Dashboard. 

Stap 2: Klik op 'Download your data' en kies welke gegevens je wilt ontvangen van Google-producten zoals Maps, Search of YouTube. 

Stap 3: Controleer je e-mail. Een geautomatiseerd dataverzoek gaat meestal snel, binnen een paar minuten tot een paar uur ontvang je een uitgebreid datapakket in je mailbox. 

De makkelijkste manier om dit bij andere platforms te vinden is door te zoeken op ‘Bedrijf + data request / data inzageverzoek’. Bijvoorbeeld: Facebook data inzageverzoek

Stel je voor dat de ad-tech industrie een groot en druk winkelcentrum is. In dit winkelcentrum zijn er verschillende winkels (de adverteerders) die wanhopig hun producten en diensten willen verkopen. Ze willen dat zoveel mogelijk mensen, vooral de juiste mensen, hun producten zien en kopen. Ze zijn bereid te betalen voor een goede plek om hun advertenties (posters, flyers, etc.) op te hangen, maar ze willen absoluut zeker weten dat deze plekken goed zijn en dat ze hun doelpubliek bereiken.

Aan de andere kant van het winkelcentrum heb je de eigenaars van de winkelruimtes (de publiceerders). Dit zijn de mensen die de fysieke ruimtes in het winkelcentrum bezitten, zoals muren en schermen waar advertenties kunnen worden opgehangen. Zij willen zoveel mogelijk geld verdienen door deze ruimtes te verhuren aan de adverteerders.

Midden in het winkelcentrum bevindt zich een groot digitaal prikbord (de advertentie-uitwisseling). Dit prikbord werkt als een marktplaats waar adverteerders en publiceerders samenkomen om te onderhandelen over waar en wanneer advertenties worden getoond. Dit prikbord is slim; het houdt een veiling waar adverteerders bieden om hun advertenties op de beste plekken te krijgen.

Om deze machine soepel te laten draaien, gebruiken adverteerders en publiceerders verschillende geavanceerde hulpmiddelen:

1. Demand-Side Platforms (DSPs): Deze platforms helpen adverteerders om automatisch advertenties te kopen. Het is alsof je een obsessieve persoonlijke assistent hebt die precies weet waar en wanneer je je posters moet ophangen om de meeste mensen te bereiken.
2. Supply-Side Platforms (SSPs): Deze platforms helpen publiceerders om hun advertentieruimtes te verkopen. Het is alsof ze een uitgekookte manager hebben die de ruimtes aan de hoogste bieder verhuurt en ervoor zorgt dat ze altijd volgeboekt zijn, ongeacht de gevolgen voor de privacy van de bezoekers.
3. Data Management Platforms (DMPs): Dit zijn de schimmige analisten die gegevens verzamelen over de bezoekers van het winkelcentrum. Ze houden alles bij: welke winkels mensen bezoeken, wat ze leuk vinden, en wanneer ze meestal komen. Deze informatie wordt gebruikt om adverteerders te helpen hun posters op de meest manipulatieve plekken op te hangen.

Om ervoor te zorgen dat de juiste advertenties bij de juiste mensen terechtkomen, hebben de adverteerders en hun onzichtbare hulpmiddelen een overvloed aan gegevens nodig. Deze gegevens omvatten informatie zoals:

• Welke winkels je bezoekt (welke websites je bekijkt)
• Wat je leuk vindt (je interesses en gedrag online)
• Hoe vaak en wanneer je naar het winkelcentrum komt (je surfgedrag en tijdstip)

Door al deze gegevens te verzamelen en te analyseren, kunnen adverteerders je bespioneren en nauwkeurig bepalen wie hun advertenties moet zien, en op welk moment. Dit maakt hun advertenties veel effectiever en verhoogt de kans dat je iets koopt, ten koste van je privacy.

Om al deze gegevens te verzamelen, volgen ad tech bedrijven je online gedrag zeer nauwkeurig. Dit kan op verschillende verontrustende manieren je privacy schaden:

1. Tracking Cookies: Kleine bestanden die stiekem op je computer worden opgeslagen en je online activiteiten volgen zonder dat je het weet.
2. Profiling: Het opbouwen van een gedetailleerd profiel van jou op basis van je online gedrag, wat betekent dat bedrijven veel meer over je weten dan je zou willen delen.
3. Data Sharing: Gegevens worden vaak gedeeld tussen verschillende bedrijven zonder dat je daar expliciete toestemming voor hebt gegeven, wat kan leiden tot nog meer ongewenste tracking en profilering.
4. Targeted Ads: Advertenties die specifiek op jou zijn gericht, kunnen soms griezelig persoonlijk aanvoelen, alsof bedrijven precies weten waar je mee bezig bent en wat je interesses zijn.

Het gevolg is dat terwijl je probeert te genieten van het winkelcentrum, er een onzichtbare laag van intensieve dataverzameling en tracking plaatsvindt. Deze laag zorgt ervoor dat je voortdurend wordt bespioneerd en gemanipuleerd, zodat je advertenties ziet die specifiek op jou gericht zijn, maar het doet dit ten koste van je privacy en autonomie. Deze industrie buit mensen uit door hun persoonlijke informatie te gebruiken zonder hun volledige medeweten of toestemming.